Śmierć stanowi ogromną tajemnicę. Zmierzenie się z nią stanowi zaś jeden z najbardziej istotnych aspektów naszego życia. Dlatego też ludzie praktycznie od zawsze chcieli ten trudny temat zrozumieć, starali się go oswajać na różne sposoby. Pod tym względem nie pozostaje w tyle również literatura – motyw śmierci jest bardzo często przez nią ukazywany. Podczas ostatniego spotkania Dyskusyjnego Klubu książki omawiając książkę Patricka Nessa, pt. „7 minut po północy, poruszaliśmy trudny dla wszystkich temat – śmierci.
„7 minut po północy” to książka, którą Patrick Ness napisał na podstawie notatek swojej zmarłej przyjaciółki. Historia o 13-letnim chłopcu, który przez chorobę swojej matki musiał dojrzeć o wiele wcześniej. I do tego ten potwór, który zjawia się pod oknem jego pokoju zawsze 7 minut po północy… Historia bez wątpienia wzruszająca, poruszająca temat śmierci, która dotyczy każdego. Jednak ten sam schemat powtarzany w setkach innych powieści – osoba chora na raka i jej bliscy próbujący się z tym pogodzić – nie sprawia, że książka ta jest czymś niezwykłym i sensacyjnym. Nie trzeba być artystą, by napisać książkę o umieraniu, ale nie każdemu udaje się napisać ją tak, by wstrząsnąć nią czytelnika do głębi. Motyw śmierci bardzo często powtarzany w tej historii – czasem zdaje się, że na tym tylko ma polegać jej głębia – został bardzo spłycony, mimo widocznych przeciwnych intencji autora. Czasem ma się wrażenie, że główny bohater zachowuje się zbyt dziecinnie jak na swój wiek, a innym razem wręcz odwrotnie – wykazuje się zadziwiającą dojrzałością. Literatura o tematyce nowotworowej jest dzisiaj bardzo obszernym i rozpowszechnionym gatunkiem, jednak „7 minut po północy” mimo swojego uniwersalnego i wartościowego przekazu nie wykazuje się niczym wyjątkowym, co zapadłoby w pamięci. Czasem człowiek czyta tę historię, wzrusza się, ale jednocześnie w głowie ma myśl „Przecież ta książka jest słaba”. Banał, ale ze wzruszającą treścią. – recenzowała Joanna Kozaka Członek DKK.
